Barrio Lagunillas to prawdziwe serce artystycznej sceny Malagi.

Podczas gdy rada miasta stworzyła wielki i skuteczny showbiznes wokół swojego artystycznego barrio, SoHo, ironią jest to, że w jeszcze bardziej centralnej lokalizacji znajduje się barrio, którego zatrzymane przebudowy i następne porzucenie spowodowały powstanie prawdziwego street artu. Barrio leży tuż na wschód od wspaniałego Placu de la Merced. Ulica przechodząca pomiędzy gastronomicznym rynkiem La Merced i domem, w którym urodził się Picasso, prowadzi cię do labiryntu wąskich uliczek biegnących wzgórzem, znanego lokalnie jako Las Lagunillas. Nie może być bardziej centralny, a mimo to nie znajdziesz tu żadnych sieciowych sklepów, restauracji franczyzowych, publicznie finansowanych muzeów, ani właściwie niczego finansowanego publicznie poza bezosobowymi blokami socjalnymi. To centralne osiedle mieszkaniowe miało być znacząco przebudowane, ponieważ się rozpadało i było brudne. Wybudowano kilka nowych bloków, przeprowadzono pewne remonty, a następnie projekt nagle się zatrzymał. Dziesiątki budynków stoją puste lub zostały zburzone, a tereny pozostawione odłogiem. Wokół panuje zniszczenie i rozpad. Sklepy tam obsługują lokalne potrzeby z starych, zarzyganych sklepów rodzinnych. Społeczność jest zżyta i robotnicza. To niezwykły kontrast w porównaniu ze starówką i podniesionym statusu dawno nudnego obszaru SoHo.


Kilka lat temu, zniechęceni zniszczeniem, lokalni artyści i aktywiści społeczni utworzyli dwie stowarzyszenia promujące działalność artystyczną jako środek skupienia dla młodych i tworzenia pozytywnych działań społecznych w sąsiedztwie. Wynikiem było wspólne boisko do koszykówki i plac, Plaza Esperanza, oraz stowarzyszenie znane jako „El futuro es muy Grease”. Przyszłość to bardzo Grease. Składało się to z tablicy i znaku z ostatniego spektaklu teatralnego musicalu, gdzie Concha Rodriguez codziennie pisała slogany, próbując zainspirować lokalną społeczność do poprawy swojego codziennego losu. Stąd zaczęła się spontaniczna dekoracja opuszczonych terenów, fasad i innych budynków rozchodzących się koncentrycznie. Artyści z innych części Hiszpanii, jak i lokalni, przyczynili się.

Istnieje teraz wielokulturowa przestrzeń, El Polivalente, różne pracownie artystów, centrum kulturalne flamenco oraz społeczne warsztaty rowerowe. Wszystko to pochodzi społeczności i jest całkowicie poza reżimem miejskim. Kilka bloków miasta jest radosnych dzięki jasnym i fantastycznym muralom. Tematyka obejmuje fantazję, figury flamenco lokalnej sławy, a także otwarte polityczne oświadczenia skarżące na burszyfikację prowadzoną przez turystykę. Fascynujące jest to, że co mogłoby być inaczej zniechęcającą dzielnicą zakurzoną, pulsuje życiem i kolorami, a miejscowi czerpią z tego wielką dumę i pozytywne emocje. Młodsi i modniejsi turyści można zobaczyć eksplorujących ten całkowicie niepublikowany fenomen, jednak zaskakujące jest, jak niewielu ludzi dociera do największego darmowego show w Maladze, kilka metrów od najbardziej zatłoczonego placu turystycznego w mieście. Pozwól, że te zdjęcia zewrą twoje apetyt i koniecznie odwiedź to miejsce, przechadź się, popij piwo w cichej, wylanej dzielniczej knajpie, tak blisko, a zarazem tak daleko od korporacyjnego turystyki huczącej za rogiem. Zdecydowanie najlepiej skrywany sekret Malagi.